در آستانه روز جهانی قلب هستیم. در فلسفه روز جهانی قلب بر ساده ترین و در عین حال مهم ترین بخش کار یعنی اطلاع رسانی تاکید شده است. به عبارتی هدف روز جهانی قلب ، آگاه سازی است.
بیماری های قلبی عروقی یکی از بیماری های شایع در تمام دنیاست و سالانه ۱۷/۲ میلیون نفر را به کام مرگ می کشاند که 7/2 میلیون نفر به علت بیماری ایست قلبی و 5/5 میلیون نفر به علت حوادث عروق مغزی و ۳/۳ میلیون نفر به دلیل فشار خون بالا فوت می کنند. در کشورهای در حال توسعه به سرعت رو به گسترش است.
در سال ۱۹۱۰، ۱۰ درصد مرگ و میرها در دنیا به علت بیماری های قلبی – عروقی بوده است، اما این وضعیت در سال ۲۰۰۰ به ۵۰ درصد رسید و پیش بینی می شود این آمار در سال ۲۰۲۰ به ۷۵ درصد مرگ و میرهای شایع در جهان برسد. بیشتر از ۴۶/۶ درصد مرگ ناشی از بیماری های قلبی عروقی پیش بینی شده در سال ۲۰۲۰ در کشورهای در حال توسعه اتفاق می افتد و بیش از نیمی از مرگ ها در این کشورها در زیر ۷۰ سالگی رخ می دهد.
عنوان یکی از شعارهای روز جهانی قلب این بوده: “من با قلب فعالیت می کنم”. این جمله نشان دهنده اهمیت والای قلب در بدن و لزوم توجه بیشتر به سلامت و فعالیت آن است. بیماری های قلبی بالاترین آمار مرگ و میر را در سطح جهان به خود اختصاص می دهند و به علت اهمیت موضوع و و ضرورت جلب توجه مسئولان در برنامه ریزی برای پیشگیری از بروز این بیماری ها، اطلاع رسانی مناسب به افراد جامعه و مبارزه همه جانبه با عوامل خطر ساز این بیماری، مانند مصرف سیگار، فشار خون، چربی بالا و عدم تحرک و عدم فعالیت بدنی مناسب، روز جهانی قلب توسط سازمان جهانی بهداشت و فدراسیون جهانی قلب نامگذاری شده است.
سکته قلبی، یکی از 28 بیماری تحت پوشش بیمه بیماری های صعب العلاج است که می تواند روند همسویی و توانایی فردی را در برهه ای از زمان بر هم زند. استفاده از امکانات ” بیمه بیماری های سخت “، می تواند عوارض فشارهای مالی در این دوره را از بین ببرد. من و شما می توانیم با داشتن چنین بیمه ای، در برخورد با بیماری هایی که انتظارش را نداریم و مهمان ناخوانده مان محسوب می شود مسئولیت های مالی مان را در روند عادی قرار دهیم.
در مسیر زیبای زندگی، آهنگ های شادی هر روز زمزمه می شود که ما فرصت شنیدن آن را نداریم. دنیای زیبایی پشت پنجره چشمانمان قرار دارد که ما بر آن چشم می بندیم، همواره در طول روز صدایی در کنار صداهای دیگر با ما همراه است که آن را نمی شنویم و آن صدای قلب ماست. در راه زندگی همیشه عجله داریم، مسافران بی توجه اتوبوس زمان هستیم در حالی که همه ما نیازمند یک لحظه توقفیم. لحظه ای برای درست دیدن، دقیق حس کردن و از نو نوشتن. در این نفسی که نو می کنیم باید برنامه ای بنویسیم. چیزی که بتواند همیشه دنیای پشت پنجره را برایمان آفتابی نگاه دارد، حتی در روزهای بیماری…
آیا نمی خواهید امروز با اخذ بیمه ببماری های سخت، چنین برنامه ای بنویسید؟
اینکه کدامیک از ما آینده نگر خوبی است و کدامیک از ما برای فردای خود و روزهای عدم سلامتی اش از قبل اندیشیده، نکته ای است که فردای زندگی به ما نشان خواهد داد.