نوشته ای از یک مخاطب
باز هم یک سال گذشته است، حدوداً یک سال از زمانی که با خواهرم می‌خندیدم. سالی که هنوز هم باور ندارم که او دیگر در کنارم نیست. هنوز هر یکشنبه، انتظار شنیدن صدای مهربانش، تمام روزم را تلخ می‌کند. بارها به خودم می‌گویم: “به من زنگ بزن!”، اما او هیچ‌گاه پاسخ نمی‌دهد. صبح‌های زیادی در انتظار نامه‌ای از او در صندوق پستی خود هستم، اما نشانی جدیدی از او ندارم. عکس زیبایی از او کنار میزم قرار دارد، که نشان می‌دهد او همچنان جوان است، جوان‌تر از آنکه دیگر نتوانم او را در آغوش بگیرم.
خواهرم زنی زیبا و جوان بود که برای سلامتی‌اش حدی متصور نبودم. او دونده خوبی بود و هرگز سیگار نمی‌کشید. قامتی که در آن راحتی و سلامتی جاری بود، اگر قرار بود به آینده نگاه کند، همیشه از زاویه پیشرفت و بهبود بررسی می‌کرد. اغلب تا دیر وقت در آزمایشگاه به دنبال راهکارهایی می‌گشت که مقاومت سلول‌های سالم را در مقابل شیمی درمانی افزایش دهد. زمانی که فهمید که سرطان ریه دارد، فقط چند ماه برای دیدن طلوع آفتاب، لمس کردن فرزندش و وداع با همه چیزی که عاشقش بود، وقت داشت…
امروز او رفته و خاطراتش در لحظه‌های تلخ و شیرین زندگی من همراهی می‌کند. شاید از نوشته من احساس کرده‌اید که من سرطان را خطی متقاطع با مرگ قلمداد کردم. اما من در جایی ایستاده‌ام که به قدر کافی از دست داده‌ام و می‌خواهم از زندگی بنویسم.
در این دوران زندگی می‌کنیم که کمک همگانی برای بیماران سرطانی ضروری است. بسیاری از افرادی که در این راه دست یاری دراز می‌کنند، خود با این بیماری آشنا هستند و از اهمیت کمک به آن‌ها آگاهی دارند.
شنیدن حوادث زندگی هر شخص، برای ما شاید عجیب و یا غم‌انگیز باشد. دیگر آنقدر درگیری‌ها زیاد شده که کسی توان بیان آنچه بر او می‌گذرد را ندارد. اغلب فقط کار می‌کنیم و مشکلاتمان را در صندوقچه‌ی کوچک قلبمان، برای خود حفظ می‌کنیم. بیماری‌های سخت و یا از دست دادن عزیزانمان، تجربه‌ای است که کم و بیش هر یک از ما به آن برخورد کرده و یا پیش رو داریم.
این حاصل زندگی در عصری است که دوندگان آن بی‌شمارند. همین تلاش خسته‌کننده ما سبب شده کمتر دوست داشته باشیم، کمتر توجه کنیم، بی‌حوصله‌تر شویم و سنگین‌تر گام برداریم. می‌خواهیم سلامت باشیم، اما معتقدیم فرصت بررسی آن را نداریم. خواهرم در زندگی همیشه به دنبال راهی برای زندگی سالم‌تر برای همه بود، به حدی که بررسی وضعیت سلامتی خودش را فراموش کرد. دوست دارم خوانندگان عزیز بدانند هیچ کاری مقدم‌تر از بررسی سالانه سلامتی نیست. به خاطر بسپارید، اگر قرار است چیزی را فراموش کنید، بهتر است کارتان باشد تا زندگیتان.
من خواهرم را به دلیل همین فراموشی از دست دادم.
پروانه. الف- تورنتو
در پایان هر سال، معمولاً به بررسی وضعیت مالی خود می‌پردازیم. اما در همین آغاز، می‌توانیم شرایط خود را برای مواجهه با موقعیت‌های مختلف مورد بررسی قرار دهیم. به عنوان مثال، اگر فرزندی داریم، افتتاح حساب RESP می‌تواند آسودگی هزینه‌های تحصیلات عالی او را فراهم کند. همچنین، اگر جوان و سلامت هستیم، با اخذ بیمه‌های بیماری‌های سخت، هم از قیمت مناسبی برخوردار می‌شویم و هم از مزیت پس‌اندازی برای زمانی که بیمار نباشیم بهره‌مند می‌شویم.
بیمه عمر نیز یک موضوع مهم است. این بیمه، ورای هدیه‌ها و ابراز علاقه‌های روزمره، آینده کسانی را که دوستشان داریم، تامین می‌کند. در سال جدید، پیشنهاد می‌شود تا با داشتن حساب پس‌انداز بازنشستگی، بیمه ناتوانی جسمی، بیمه عمر، بیماری‌های سخت و صندوق پس‌انداز تحصیلی، آینده خود را مرور کنید. اگر مایل به همراهی ما برای ترسیم آینده‌تان هستید، با ما تماس بگیرید.
پیشنهاد می‌کنیم در جهت حفظ زندگی بهتر، از بیمه‌هایی نظیر بیمه‌های تکمیلی، بیماری‌های سخت، ناتوانی جسمی و از کارافتادگی و مراقبت ویژه در زمان مناسب با توجه به سطح نیازتان اختیار کنید.
