بهره‌مندی از سفر، بیشتر یک تجربه حسی و عاطفی است تا صرفاً یک موضوع اقتصادی. سفر به‌عنوان یکی از جذاب‌ترین تفریحات، نقش مهمی در بهبود سلامت روان سالمندان ایفا می‌کند. با رسیدن به سن سالمندی و اتمام رسالت‌های بزرگ زندگی نظیر بزرگ کردن فرزندان و فعالیت‌های اجتماعی، نیازهایی شکل می‌گیرند که در جمع بهتر برآورده می‌شوند.
نباید به‌صرف اینکه سالمندان توان جسمی مناسب ندارند، سفر را برایشان غیرممکن بدانیم.
سالمندان در کنار فرزندانشان به آرامش روحی می‌رسند و این یکی از دلایلی است که مهاجران علاقه‌مندند والدین خود را در هر نقطه‌ای از دنیا دعوت کنند و زندگی‌شان را با حضور آن‌ها گرم‌تر کنند.
در سال‌های گذشته، اخذ ویزا برای والدین ما کار دشواری بود. بارها شاهد بودیم که در موارد حساسی مانند ازدواج یا حتی زایمان، گرفتن ویزای والدین با شکست روبرو می‌شد. اگر هم شانس گرفتن ویزا را داشتند، پس از ۶ ماه در صورت تمایل به ماندن باید مجدداً آن را تمدید می‌کردند و در هر مرحله باید هزینه‌های دولتی را پرداخت می‌کردند.
سوپر ویزا یا همان ویزای ۱۰ ساله، آغاز دوره جدیدی از آسایش رفت‌وآمد والدین به شمار می‌رود. با این ویزا، والدین ما می‌توانند در هر سفر به مدت ۲ سال در کانادا اقامت داشته باشند و برای بازگشت دوباره نیازی به ویزا ندارند.
از آنجا که بیماری و حادثه همیشه و در هر سنی ممکن است رخ دهند، بیمه مسافرتی نیز ماجرای تازه‌ای نیست.
بارها تأکید کرده‌ایم که در هنگام دعوت از عزیزانمان، بهتر است بیمه‌نامه را ضمیمه پرونده کنیم. با این کار، آمادگی خود را برای میزبانی به بهترین شکل نشان می‌دهیم. اگر به هر علتی گرفتن ویزا برای والدینمان میسر نشود، می‌توانیم بیمه‌نامه را پس دهیم.
در نهایت، لذت سفر برای سالمندان نه‌تنها به بهبود سلامت روان آن‌ها کمک می‌کند بلکه باعث می‌شود تا خانواده‌ها از بودن در کنار یکدیگر نهایت بهره را ببرند. با داشتن بیمه مسافرتی مناسب، می‌توان از همه‌ی این لحظات به خوبی حفاظت کرد و نگرانی‌های احتمالی را به حداقل رساند.
در مورد سوپر ویزا نیز تغییر زیادی رخ نمی‌دهد، تنها تفاوت این است که اخذ بیمه اجباری و نه اختیاری شده است. اگر ما از میزان هزینه‌های سرسام‌آور پزشکی آگاه باشیم، درک خواهیم کرد که در هیچ شرایطی نباید بیمه را اختیاری تلقی کنیم. به عبارتی دیگر، اگر به عواقب نداشتن بیمه فکر کنیم، متوجه خواهیم شد که این الزام می‌تواند جنبه مثبتی هم داشته باشد.
در حال حاضر، ورود والدین ما به کانادا با داشتن سوپر ویزا و بیمه مسافرتی با پوشش حداقل ۱۰۰,۰۰۰ دلار به مدت یک سال امکان‌پذیر است. دولت کانادا با این روش، اطمینان می‌دهد که والدین در صورت بروز هر اتفاق غیرمنتظره‌ای با مشکلات مالی مواجه نخواهند شد.
برای هر مسافری، از لحظه پرواز، دلایل زیادی برای اخذ بیمه وجود دارد؛ از جمله گم شدن چمدان، دیر رسیدن به پرواز، بیماری یا هر حادثه پیش‌بینی نشده‌ای که منجر به کنسل شدن پرواز شود. پس از رسیدن به مقصد نیز، اتفاقات پیش‌بینی نشده همچنان ممکن است رخ دهند. بسیاری از والدین پس از رسیدن به مقصد با دردهای عضلانی روبرو می‌شوند که فیزیوتراپی می‌تواند آن را تسکین دهد. البته این تنها آغاز راه است و هر ماجرایی مانند یک زمین خوردن ساده می‌تواند آن‌ها را نیازمند کمک‌های پزشکی کند.
بیمه مسافرتی هزینه‌های وضعیت‌های پزشکی مانند نیاز به بستری شدن در بیمارستان، دارو، آمبولانس (حتی هوایی)، هزینه‌های کفن و دفن در صورت فوت، بازگرداندن جسد متوفی به کشور مبدا، سی‌تی اسکن، فیزیوتراپی، پرستار خصوصی و موارد دیگر را پوشش می‌دهد.
لذت بودن در کنار والدین، موهبتی است که با هیچ چیز قابل مقایسه نیست. دوران خوش زندگی در کنار آن‌ها را بدون بیمه به خاطره‌ای تلخ مبدل نکنیم.
بیمه مسافرتی نه تنها آرامش خاطر را برای مسافران فراهم می‌کند، بلکه خانواده‌ها را نیز از نگرانی‌های مالی در امان نگه می‌دارد. این امر باعث می‌شود که همگان بتوانند از لحظات بودن در کنار عزیزانشان بهره‌مند شوند و خاطراتی خوش به جای بگذارند.
پیشنهاد می‌کنیم در جهت حفظ زندگی بهتر، از بیمه‌هایی نظیر، بیمه سوپرویزای کانادا، بیمه‌های تکمیلی، بیماری‌های سخت، ناتوانی جسمی و از کارافتادگی و مراقبت ویژه در زمان مناسب با توجه به سطح نیازتان اختیار کنید.
